Eerdere onderzoeken hebben aangetoond dat de invloed die verzadigde vetzuren hebben op het cholesterolgehalte afhangt van de lengte van de koolstofketen. Maar of de associatie met een hartinfarct ook verschilt per ketenlengte was nog niet opgehelderd. Het doel van het huidige onderzoek was om dit uit te zoeken met vetzuren die qua lengte varieerden van 4 tot 18 koolstofatomen (Praagman et al. 2018).
Aan dit epidemiologische cohort namen 53.375 Denen en 22.050 mensen uit het Verenigd Koninkrijk deel die respectievelijk ruim 13 en 18 jaar werden gevolgd. De inname van verzadigd vet werd bij aanvang van de studie gemeten door middel van gevalideerde en landspecifieke voedselfrequentie vragenlijsten (Praagman et al. 2018).
Van de Denen kregen 2260 deelnemers te maken met een hartaanval. In het Verenigd Koningrijk waren dit 1204 mensen. Ze vonden dat laurinezuur (C12) en myristinezuur (C14) een gunstig effect hebben op het hartinfarctrisico. De Deense deelnemers hadden met hoge innames van laurinezuur en myristinezuur 20 procent minder kans op een hartinfarct vergeleken met lage innames van deze vetzuren. Ook beschrijven ze dat hogere innames van nog kortere ketenvetzuren (C4-10) bij mensen uit Denemarken voor een lager risico zorgt.
Met de lengte van de keten wordt het aantal koolstofatomen van de vetzuur bedoeld. Zo bestaat laurinezuur bijvoorbeeld uit 12 koolstofatomen (C12) en wordt ook wel een middelketenvetzuur genoemd (Praagman et al. 2018).
Tevens hebben de onderzoekers aandacht besteed aan het vervangen van verzadigde vetten door onverzadigde vetten, koolhydraten en plantaardige eiwitten. Hier kwam uit naar voren dat plantaardige eiwitten gunstiger zijn dan de langeketenvetzuren palmitinezuur (C16) en stearinezuur (C18) (Praagman et al. 2018).
De wetenschappers concluderen dat het gunstige effect van de verzadigde vetten op een hartinfarct in deze studie afhangt van de vetzuurlengte. Dit verband was echter alleen zichtbaar bij de Deense deelnemers. In de discussie leggen de onderzoekers uit dat de verschillen tussen de landen onder andere te verklaren is door een verschil in voedingspatronen. In Denemarken was de inname van verzadigde vetten uit zuivelproducten en vlees hoger dan in het Verenigd Koningrijk (Praagman et al. 2018).
De onderzoekers geven aan dat er meer onderzoek nodig is en dan met meer aandacht voor het achterliggende mechanisme van het verband dat zij hebben gevonden, maar ook naar de verschillen tussen verzadigde en onverzadigde vetzuren. Het staat al langer ter discussie dat verzadigde vetzuren ‘ten onrechte’ slechte vetten worden genoemd (Costa, 2012 & Bueno, 2015 & Mumme, 2015).
Ook zou het interessant zijn om te kijken naar de verschillende bronnen van de vetzuren. Hoewel het onderzoek namelijk vooral ingaat op laurinezuur uit zuivelproducten bestaat kokosolie ook voor een zeer groot deel uit laurinezuur. In hoeverre we de studieresultaten kunnen doorvertalen naar dit tropische plantaardige vet weten we niet, maar er zijn wel steeds meer aanwijzingen dat het gebruik van kokosvet in de keuken echt zo slecht nog niet is. We wijdden hier al eerder een een artikel aan en houden de literatuur goed in de gaten voor meer nieuwe inzichten.
